Here, you'll find nothing
nothing
not even the sound of a butterfly's wings
nothing
wait...
listen carefully...
and think
think
any breath
in any sentence
any palpitation
in any word,
is a sound;
it is me
...
... و هيچ فكر نكرد كه ما ميان پريشاني تلفظ لبها براي خوردن يك سيب چقدر تنها مانديم !
سهراب سپهري گويي در لحظه لحظه هاي ما زندگي كرده است : به سراغ من اگر مياييد ، آهسته بياييد ، مبادا كه ترك بردارد چيني نازك تنهايي من . اين اولين و تكاندهنده ترين بيتي بود كه از اون شنيده بودم .
همينطور كه شعر سهراب رو گوش مي كردم ، كتابهام رو ورق مي زدم ، يك كاغذ چكنويس لابلاي كتاب درسي پراز بريده هاي ذهن :
آنقدر عاشق بودم كه نفهميدم تو بودي يا نه
تو كجا بودي ، پيشم ، يا نبودي آنجا
چهره ات را كه نديدم
من نفهميدم كه تو بودي يا نه
آنقدر عاشق بودم
عاشق و مست
كه نديدم رويت
نه ، حس نكردم بويت
آنقدر عاشق بودم ، عاشق بودن تو
اينجا ، آنجا ، هر كجا ، هر دم
لحظه لحظه ، تو بودي
خود را نمي دانم ، من بودم يا ...
××××××
آمدم ، باز آمدم
تا در درياي عشقت ، قطره اي باشم
آمدم ، باز آمدم
تا در بيكران نگاهت ، يك نظر باشم
آمدم ، باز آمدم
تا در اوج پروازت ، يك جهش باشم
آمدم ، باز آمدم
آري آمدم
آمدم ، باز آمدم تا ندايي در فرياد تو
يا ستاره اي در آسمانت
يك پرنده ، آزاد
آمدم
آمدم تا يك عاشق باشم
تك درختي در كنار مرداب
يا كه ريگي در بيابانت
يك موج
××××××
مرغ عاشق تو كجايي
بيا
عاشقم زار
زارم
جفت من كو
كجاست
بنشانش پيشم