N

    O

        T

            H

                I

                    N

                        G

shiraz


*Send email

  &   PM

Monday, September 23, 2002

سفر به تركيه خيلي خوب بود , البته راه خسته كننده و طولاني بود ولي ارزش ديدن داشت . شهرزاد كوچولو (دختر خاله من) كه خيلي شيرين و شيطون هست با خواهرم كلي ذوق هواپيما سواري داشتن و هديه هم گرفتن :)
اول يك هواپيما تا تهران و بعد يكي ديگه تا تبريز , وقتي منتظر سوار شدن به هواپيماي تهران _ تبريز بوديم دلهره عجيبي در دلم بود كه تا سوار شدن ادامه داشت , خوب يادمه از پله هاي هواپيما كه بالا مي رفتم , آخرين نفر بودم , برگشتم و خورشيد درخشان رو نگاه كردم , شيراز كه هستي آفتاب اونقدر جنگ هست كه نشه يك لحظه نگاهش كني ولي غباري كه تهران داره ... يا شايد حس من فرق داشت , آره گفتم كه دلهره داشتم , راستي فكر كنم از غذاهايي كه مي خوريم هست !
دوباره شهرزاد هديه گرفت و با شيما مشغول بازي شدن , مسافت كمتر از شيراز _ تهران بود و زود رسيديم , تبريز هم شهر قشنگي هست .
چند ساعتي منتظر بوديم تا اتوبوس بياد , خوبي راه اين بود كه هر جا مي رفتيم چندتا ايراني با وجدان پيدا مي شد و كلي راهنمايي مي كرد و خداييش درمونده نشديم .
همسفر هاي خوبي هم داشتيم , يك خانواده 3 نفره يا بهتر بگم 4 نفره كه نفر چهارم 6 ماهه در شكم مادر در حال شنا تشريف داشتن :)
يك مادر و دختر كه حسابي مجهز اومده بودن با فلاكس چاي و پتو و بالشت و ...
پدر و پسري به اسم اشكان كه ماجراي زندگي شنيدني و البته كمي غمگين داشتن , مي دونيد از زندگي هر كدام از همسفرها يك كتاب مي تونستي بنويسي , البته هر انساني براي خودش يك كتابِ , قدرت خدا :)
چند تا خانواده ديگه و چند تا جوون كه تنهايي اومده بودن .
در مرز ايران _ تركيه چند ساعتي معطل بوديم و چه شير تو شيري كه بود , تركا پودر شوما قاچاق مي كردن , جلل خالق !!
بعد از مرز روسري ها بود كه سر به نيست مي شد , تازه مي تونستي نفس بكشي , خودمونيم اين مانتو روسري ها يكي از بدبختي هاي ما ايراني ها شده , حالا بعضي ها خودشون دوست دارن به خودشون ظلم كنند به كنار بقيه چه گناهي كردن !!!!!!
راستي دلم هواي برف كرده , اسكي , من اسكي مي خوااااااااااااااااممممممممممم

behnaz // 9:19 PM
____________________________________________

Comments: Post a Comment